Mimarlık, insanların yaşam, çalışma ve eğlenme gibi aktivitelerini gerçekleştirmek için mekânlar tasarlamak, planlamak ve inşa etmekle ilgili bir disiplindir. Mimarlık alanında kullanılan bazı terimler ve açıklamaları aşağıda verilmiştir:
Mimarlık Alanındaki Temel Terimler
- Planlama: Bir yapı veya mekânın tasarım süreci, planlama olarak adlandırılır.
- Tasarım: Planlama sürecinin sonucu olarak, bir yapı veya mekânın fiziksel olarak nasıl görüneceği, tasarım aşamasında belirlenir.
- Mimari çizim: Bir yapı veya mekânın tasarımını gösteren çizimlerdir. Mimari çizimler, planlar, kesitler, görünümler ve detay çizimleri gibi farklı türlerde olabilir.
- Yapı malzemeleri: Bir yapı inşa edilirken kullanılan malzemelerdir. Yapı malzemeleri arasında beton, çelik, ahşap, cam, tuğla ve taş gibi malzemeler bulunur.
- Strüktür: Bir yapıyı destekleyen yapısal unsurların tümüdür. Strüktür, kolonlar, kirişler, çerçeveler ve diğer yapısal bileşenleri içerir.
- Estetik: Bir yapı veya mekânın görsel çekiciliği veya güzelliği.
- Fonksiyonellik: Bir yapı veya mekânın kullanılabilirliği ve işlevselliği.
- İç mekan: Bir yapı içindeki alanlar, odalar ve diğer iç mekân bileşenleri.
- Dış mekan: Bir yapı etrafındaki açık alanlar, bahçeler, avlular ve diğer dış mekân bileşenleri.
- Restorasyon: Eski veya tarihi yapıların onarımı veya yeniden yapılandırılması sürecidir.
- Mimari tarihi: Mimarinin tarihsel gelişimi ve mimari stiller hakkındaki çalışmalara verilen isimdir.
- Yeşil mimari: Çevre dostu tasarım ve inşaat yöntemleri kullanarak çevre üzerindeki olumsuz etkileri azaltmaya çalışan bir mimari yaklaşımıdır.
- Plan: Bir binanın yatay kesitini gösteren çizim.
- Kesit: Bir binanın dikey kesitini gösteren çizim.
- Cephe: Bir binanın dış görünüşü.
- Perspektif: Bir nesnenin üç boyutlu görünümünü iki boyutlu bir yüzey üzerine çizmenin bir yolu.
- Ölçek: Çizimlerde kullanılan oran, gerçek boyutlarla çizimdeki boyutlar arasındaki ilişki.
- Mimari stil: Belirli bir mimari tarzın benimsendiği bir yapı türü.
- Kiriş: Bir binanın taşıyıcı öğesi olarak kullanılan uzunlamasına bir eleman.
- Kolon: Bir binanın taşıyıcı öğesi olarak kullanılan dikey bir eleman.
- Temel: Bir binanın yapıldığı zeminle temas eden kısım.
- Çatı: Bir binanın üstünü örten yapının en üst bölümü.
- Pencere: Bir duvarda yer alan açıklık, genellikle camlı ve doğramalı.
- Kapı: Bir binaya giriş sağlamak için kullanılan açıklık, genellikle tahta, cam veya metal yapılı.
- Duvar: Bir binayı dış etkenlerden korumak için kullanılan yapı öğesi.
- Merdiven: Bir binada iki farklı seviyeyi birbirine bağlamak için kullanılan yapı öğesi.
- Döşeme: Bir binanın katları arasında yer alan yatay yapı öğesi.
- Aks: Bir binanın belirli bir simetri veya yapısal düzeni üzerinde yer alan belirli bir doğru.
- Mimari program: Bir binanın tasarımında yer alan fonksiyonel gereksinimlerin belirlenmesi.
- Yüzey malzemesi: Bir binanın dış cephe veya iç duvarlarında kullanılan malzeme.
Bu terimler, mimarlık alanındaki diğer birçok terimle birlikte kullanılır ve mimarlık projelerinin tasarım, planlama ve inşa sürecinde önemli bir rol oynarlar.
